بوی سرخوردگی

دست و پایم را گم می کنم ، به اینجا که می رسم تمام تنم می لرزد .از کانال تعبیه شده ی گوشه ی دیوار باد هجوم می آورد به سمت صورتم . تمام تنم مور مور می شود .نمی دانم از باد خنک این چنین شده ام یا از حضور در این مکان است .  دست هایم را ببین . می لرزند . سینه ام بالا و پایین می رود . از شدت هق هق . نگاه کن . می بینی چقدر غم خورده ام ؟  برای لحظه ای چشم هایم را می بندم . سرم را به گوشه ی در تکیه می دهم . دست هایم را چفت می کنم به چار چوب در . محکم . آنقدر که عرق می کند کف دستم . یادت است ؟ نگاهم را از تو می دزدیدم . حالا  توی صورتت خیره شده ام . با تمام گستاخی چشم در چشم هایت دوخته ام . می بینی خواب هایم را،  که یک به یک تعبیر می شوند ؟ مردی تنه می زند . به شانه ام . ازدحام جمعیت زیاد است . یکی گریه می کند . یکی فریاد می زند . یکی موقر می ایستد و کمی خم می شود و بعد می رود . یادت است؟ آن روز ؟ که ساکم را جمع کردم ؟ شب انگار آهسته گفتی نه . نشد . نیامدم . آنقدر گریه کردم که بالشتم شب بوی نم و سرخوردگی می داد . احساسم داشت خفه می شد . می دانی که چند بار برای دیدنت شکسته شده ام ؟از گریه ها و خواب هایم که با خبری . سیل جمعیت مرا با خود هل می دهد و از در جدا می شوم . با وجود این همه آدم بوی احساس می دهد این اتاق . بوی تمام احساس های سرخورده و دل های شکسته . رنگ ها این جا همه یک رنگ اند . فقط رنگ طلایی چشم های تو را منعکس می کنند .
20/4/91