گل گندم

گندم های پدرم همه سوختند . آن چند دانه ی نیم سوخته را هم کلاغ ها خوردند. اما هنوز مادرم توی ایوان نشسته است وخواهرم را که یکسره گریه می کند ، خوابنده روی پاهایش و برایش گل گندم می خواند .